Prostatitis is een ontsteking van het prostaatweefsel. Tegenwoordig is dit de meest voorkomende urologische ziekte, die vooral seksueel actieve mannen treft. Volgens verschillende gegevens varieert de prevalentie van chronische prostatitis in de groep patiënten van 20-40 jaar van 20 tot 35%. Bovendien wordt deze diagnose in combinatie met goedaardige prostaathyperplasie steeds vaker aangetroffen in de oudere leeftijdsgroep.
Gebrek aan tijdige effectieve behandeling leidt tot complicaties zoals erectiestoornissen en onvruchtbaarheid.
Soorten prostatitis
De classificatie die tegenwoordig wordt gebruikt, is gebaseerd op de verdeling van alle soorten prostatitis, afhankelijk van de aanwezigheid van een infectieus pathogeen, leukocyten in de prostaatsecretie en klinische manifestaties. Volgens het zijn er 4 categorieën prostatitis, die elk bepaalde symptomen hebben:
2. Moeilijk urineren met pijn.
3. Pijn bij palpatie in de onderbuik.
4. Pijn bij palpatie van de prostaat.
5. Veel leukocyten, bacteriën en slijm in de urine.
6. Hoge temperatuur, onwel voelen.
Tekenen en symptomen van prostatitis
Tekenen van prostatitis kunnen laboratorium- en klinisch zijn. In het eerste geval worden karakteristieke veranderingen gedetecteerd in de algemene analyse van bloed-, urine- en prostaatsecreties. Klinische symptomen verwijzen naar de symptomen die gepaard gaan met deze ziekte.
Deze omvatten:
- Verhoogde lichaamstemperatuur.
- Pijn in het perineum of de onderbuik.
- Frequent urineren.
- Aanwezigheid van bloed in urine of ejaculaat.
- Pijn bij het urineren.
Afhankelijk van het type prostatitis kan de ernst van de symptomen variëren. Bij acute vormen verschijnen de eerste tekenen van prostatitis bij mannen plotseling, wat een reden wordt om een arts te raadplegen. Chronische prostatitis daarentegen is asymptomatisch en is alleen merkbaar tijdens perioden van exacerbatie. De eerste tekenen van verergering van chronische prostatitis zijn pijnlijke pijn in het perineum en urinewegstoornissen in de vorm van een trage urinestroom en het onvermogen om te plassen, zelfs met een sterk verlangen. Zonder tijdige behandeling leidt de ziekte tot de ontwikkeling van complicaties, die zich manifesteren door erectiestoornissen, ejaculatiestoornissen en onvruchtbaarheid.
Diagnostiek
Bij chronische prostatitis kunnen de tekenen van de ziekte aanzienlijk variëren. Meestal ervaren patiënten 4 belangrijke syndromen:
- Pijnlijk. In de regel gaat het om pijn in de onderbuik, het perineum, het heiligbeen en de geslachtsorganen. Het kan zowel in rust als tijdens inspanning voorkomen.
- Dysurisch. Patiënten merken frequent of moeilijk urineren, dunner worden van de stroom of de traagheid ervan, een plotselinge drang om te plassen, evenals een onvolledige lediging van de blaas.
- Seksueel. Gekenmerkt door een schending van de potentie. Sommige wetenschappers associëren dit met een pathologisch hoge prikkelbaarheid van de zenuwuiteinden van de prostaat, veroorzaakt door langdurige ontsteking.
- Reproductief. Er is niet alleen een schending van de spermavorming, maar ook een afname van het volume van het ejaculaat en een verandering in de samenstelling van de prostaatsecretie.
Volgens sommige auteurs komen reproductieve en seksuele syndromen de laatste jaren steeds vaker voor.
Naast subjectieve klachten is digitaal rectaal onderzoek van de prostaat belangrijk. Het is belangrijk om de vorm, de toestand van de randen, de consistentie, de toestand van de zaadblaasjes en de aanwezigheid van pijn te beoordelen.
Laboratoriumtests voor prostatitis kunnen het volgende omvatten:
- Algemeen bloed- en urineonderzoek.
- Microscopie van prostaatsecretie of urine.
- Bacteriologisch onderzoek van urine- of prostaatsecretie.
- PCR-test voor seksueel overdraagbare infecties.
- Uroflowmetrie en bepaling van resturine.
Laboratoriumgegevens kunnen vergezeld gaan van instrumentele onderzoeken, waaronder echografie, CT, MRI, enz.
Hoe tekenen van prostatitis te behandelen
Symptoombeheer is slechts één behandelingsgebied. Het heeft ook tot doel de normale prostaatfunctie te herstellen en complicaties te voorkomen.
In het geval van bacteriële vormen van prostatitis omvat het behandelplan antibacteriële geneesmiddelen die de ziekteverwekker elimineren. In dit geval is het mogelijk om de directe oorzaak van de ontsteking te beïnvloeden. Het behandelprogramma wordt altijd individueel geselecteerd na een uitgebreid onderzoek en een definitieve diagnose.
Een van de meest voorgeschreven medicijnen voor de behandeling van chronische abacteriële prostatitis is prostaatextract, dat een organotroop effect heeft op de prostaatklier.
Prostaatextract helpt de zwelling te verminderen, ontstekingen te verminderen en de secretoire functie te verbeteren, waardoor de tonus van de blaasspieren toeneemt. Het medicijn helpt ook de microcirculatie in de weefsels van de prostaatklier te verbeteren, vermindert het risico op trombose van kleine bloedvaten, vermindert pijn, herstelt het plassen en normaliseert de seksuele functie.
Opeerste fasebehandeling wordt prostaatextract voorgeschreven in de vorm van zetpillen, en voortweede podiumVoor de therapie worden tabletten gebruikt. Er is ookverbeterde vormeen medicijn dat twee keer zoveel actieve ingrediënten bevat in vergelijking met klassieke zetpillen. Vanwege deze diversiteit kan de arts een individuele benadering hanteren bij het voorschrijven van een behandeling voor elke patiënt.